اتاق در سکوت عجیبی فرو رفته و تنها صدای زاری به گوش می رسد. انگار مراسم عذاداری است.هیچ کدام از آدم هایی را که از کنارم می گذرند ، نمی شناسم. نمی توانم افکارم را جمع و جور کنم. حتما اتفاقی افتاده که من از آن بی خبرم. مرد ها یکی یکی جلو می آیند و دستم را با احترام فشار می دهند و تسلیت می گویند.
